Kendimle bayram sohbeti..

 

Kim dedi,

zemherinin kol gezdiği gecelerde

ana rahmine düş diye!

Temmuz sıcakları bedenleri dağlarken,

tül gibi bedeninle doğacak ne vardı çocuk?

Bakarlar mı sandın ağlamana?

İster seni zevklerine meyve edenlere kız,

ister seni yok etmeyen

hipokrat yeminlilere!

İstediğin kadar ağla..

Senin hiçbir şeyin yok

seni sardıkları şu bezden başka..

Fikrin alınmadan geldiğin dünyada,

her hatanın sorumlusu seni bilecek herkes,

kes şu ağlamayı kes!

Öyle çok ağlatacak ki seni

şu başını çıkarttığın dünya,

ve ilk öğrenmen gereken şey var ya,
önce ağlamaktan vaz geç
sonra,

her şeye gül ve geç!..

Çünki artık çok geç hatta mümkün değil

geldiğin yere dönmek!..

Bir görevin var artık,

insan gibi yaşamak ve

onurunla ölmek!

Yaa.. işte böyle bebek..

Kıçına yiyince tokadı,

başlarsın soluk almaya,

tekmeyi yiyince de

öbür tarafa yollanmaya..

Varmaya çalış tadına kalan zamanın
ve hiç unutma çocuk

Ömür diyorlar adına

doyamayacağının!..