RÜYALAR..

Rüyalarımı severim.. Zaman zaman kâbusa dönüşseler bile beni uyaran, beni korkutan ama beni mest eden görüntülerdir..

Kendi sesimden irkilerek uyandığım, uyandığım halde kahkahalarımın devamına engel olamadığım rüyalarım.. 

 

Ya da bir saniyelik bir görüntüden uyandıktan sonra saatler süren ağlamama sebep olan kâbuslarım.. 

 

Bana oyunlar oynayan, beni savaş alanlarının ortasında yalnız bırakan, benim ruhumda gizlediğim cephaneliği keşfedip pimini çeken rüyalarım..

Benimle alay eden, beni benden iyi tanıyan bir büyücüyü yastıklarımın altına yerleştirip, bana olmazı mümkün kılan rüyalarım..

Yanımda olmayanı, hemen her gece yaşamımda varmış gibi karşıma diken, ikinci bir ben gibi benimle inatlaşan rüyalarım..

İçimdeki gizin kutusunu açan, infilak eden sırlarımla beni paramparça eden rüyalarım..

Hayatımda olmayan birini sinsice hayatıma sokan, görmediğin birini özlemenin ölmeyi aratmayacağını ispatlayan rüyalarım..   

Zaman zaman gerçek olmasından korktuğum, çoğu zaman niye biri olsun gerçek değil dediğim rüyalarım..

Beni “kök” lerimle buluşturan, zamansız gidenlere yeniden beni kavuşturup hasretimi sonlandıran, onlarla sohbetlerimin duaya dönüştüğü rüyalarım..

Belki, .. “hayır olsun" dendiği için ‘evet’ olamayacağını düşündüğümden, artık hiç kimselere anlatmadığım rüyalarım..