AYNALAR yalan söylemez....

Evimin hemen hemen her odasında ve koridorlarında, bazıları minik, bazıları duvar boyunda aynalar var.. Bir ayna önünden geçerken ya da aynaya baktığımda, kendime göz kırparım.. “naaber?” dercesine.. veya “ne bakıyorsun?” gibisinden !!  Bazen, "oh oldu sana"  der o göz kırpan, bazen de "aferin sana!"  :)
Bu, benim hiç unutmadığım ve vazgeçmediğim bir takılmamdır kendime!.. beni gülümseten, kendime olan kızgınlıklarımı unutturan, kendimle barışık kalmamı sağlayan bir oyun gibi..
Hele de, hoşnutsuz bir suratla kalkmışsam eğer, bir yerlerim ağrı şeklinde isyanlarda ise, o göz kırpış beni kendime güldürür..

Bunun gibi değişik ve oldukça sık uyguladığım buluşlarımdan biri de ıslık çalmaktır.. Tüm şarkıları ve melodileri en ufak bir hata olmaksızın ıslıkla çalabilirim.. Tıbbın bile son derece ciddi tanıtımlarla ispatladığı bir gerçektir ıslıkla şarkı söylemenin beyin hasarlarını yok ettiği,  kök hücre çoğalmasına yardımcı olduğu.. ve bu, şarkı söylerken kekemeliğin yok olması gibi, benim de aşkı eşk’e çevirmeye niyetlendiğim anları yok eder siler!..

.. bir kitabımdaki, “tutkum oldun,/ ilâhım oldun,/ kanıma tuz ../ yüreğime aşk../ gözüme eşk oldun ..” diye başladığım bir şiirim geldi şimdi aklıma.. Yıllar öce bir edebiyat profesörü, kitapta baskı hatası olduğunu söylemiş ve “sırıtıyor göze batıyor hata yapmışsın gibi” .. demişti… ne hatası olduğunu sorduğumda da, eşk’in yanlış basıldığını bile fark etmediğimi söylemişti biraz küstahça !.. Size o an dilimin ucuna kadar gelenleri yutmakta  zorlanışımı nasıl anlatsam??… Sadece, “evet bir hata olduğu kesin hocam bakalım kim önce fark edecek?” demiş ve salondaki duvar aynasında kendime göz kırpıp yanından ayrılmıştım.. :)
         Hey gidi eşk!! Seni, anlamını bilmeyen bir edebiyat profuna bir -e- ilâvesi ile sunmak gerekirdi!.. Hatırladığım şeye bakın!! :)

             Yani demek istiyorum ki, sabah kalktığınızda, hiç kimsenin suratını görmek istemediğinizde, nemrut ve de lânet bir enerji yaydığınızda, içinizden evdeki yaşamı paylaştıklarınızı bir güzel benzetmek(!) geldiğinde!! banyoya girdiğiniz an, dişinizi fırçalamadan yüzünüzü yıkamadan traşa başlamadan önce, o suratsıza aynadan  göz kırpın.. :)) Eğer o an içinizden gelmediyse, bu işlemler bittikten sonra "naaber?" diye sorun kırpan gözünüzle kendinize.. Bunu denediğiniz an hücrelerinizin gevşediğini fark edecek ve kafanızı hafifçe sallayıp içinizden, 'ilâhi hocam!..' diyeceksiniz eminim.. Sonra bir de bakmışsınız ıslık çalmaya başlamışsınız!!  Sebebini soranlara da anlatın. Size göstermeden deneyeceklerinden emin olabilirsiniz..

Eğer cevaplamanız gerekecek bir soru soran yoksa yanınızda çevrenizde, o zaman bir daha göz kırpın "boşver takma kafanı" der gibi.. Çünki ben, düşüncelerimi… içimden geçenleri, kızgınlıklarımı, kırgınlıklrımı, affettiklerimi, sevdiğimi, unutamadığımı, hayran olduğumu, yaptıklarımdan utandıklarımı, yapmadığım için pişman olduklarımı, yaptığım için kendimle gurur duyduklarımı sadece kendime anlatıyorum..

             Zaman zaman, ıslıkla en sevdiğim bir melodiyi çalarken, çaldığım piyanoyu bir dinleyen olmasını… özlendiğim için aranmayı.. kapımın çalmasını… açtığımda tüm bunları paylaşmaya değecek bir gölge bulmayı istiyorum..

Ve o zaman aynada kendime göz kırpıyorum..
aynadaki anlıyor daha neleri söyleyemediğimi!.