İki bacaklı beli kuşaklı "A"..

Artık blog yazılarının bile hükmünü kaybettiği  şu günlerde, bozulan ve bir türlü düzeltemediğim bloğumun eski yazılarını silmek istedim.. Çünki Google'ın, birikimlerin içe aktarımı diye bir öngörüsü vardı. Ve ilk yazımdan başladım okumaya pek çoğunu sildim yani taslağa çevirip içe aktardım.. aslında okudukça hepsini silesim geldi ama yapılan yorumlar o derece ilgi çekici ve içtendi ki silmeye gönlüm razı olmadı. Ve bir kısmını o eski yapılan yorumlarla beraber yayınlamaya karar verdim.. Hem yorum sahipleri neler yazdıklarını okusun,(akıllarına gelirse) hem de geçmişin tozunu üflesin istedim. Hani zaman zaman anlatmaya çalışırım ya yazılarımda eski anılarımı.. İşte öyle!

Sizleri 6 yıl yıl önce yazdığım bir yazımla ve yapılan yorumlarla baş başa bırakıyorum.. Yaptığınız yorumları da okuyun istedim.. Ve istedim ki tekrar yorum yazın.. ya da yorumunuz yoksa yeni okuduysanız yorum yapın.  Veya  silin gitsin!!

                                    -----*****-----

 

"Katarımızın lokomotifi,
Gönül verdiğimin baş harfi
Seni nasıl sevmem “A”? ..

diye başlıyordu galiba..
“A” harfine övgüler düzen bir şiir ezberlemiştim kavak yellerinin şimalden estiği yıllarımda!!

Ah ne kadar üzülmüştüm sevdiğimin baş harfi “A” ile başlamıyor diye. Üstelik bir sevgilimin olmadığına hayıflanmam gerekirken! Sırf bu şiiri kendisine okur ya da yazarım diye adı “A” ile başlayan kişilere göz süzmüşlüğüm bile olmuştur..

 

Benim Bursa’da yatılı (leyli meccani) okuduğum yıllarda, öğrencilere tanınan haklar ve hürriyet, o kadar mükemmeldi ki, bugün olanları anlatsam bana inanmazsınız. Her karne tatilinde (ki o zamanlar bir yılda üç karne alınırdı. Öğrencinin anasını gerçekten ağlatan bir maarrif sistemi vardı. Bir dersten kaldın mı hepsinden kalıyor olman gibi.. neyse konu bu değil, konu, eğitimin başka, öğretimin başka olduğunu o yıllarda ve o yaşlarda öğrenmiş olmamızdı. 

 

Her sömestr tatilinde, yani yılda iki kere şehrin yatılı diğer okulları (Erkek Lisesi) (Bursa Askeri Lisesi-yani 'BAL' lar) (kız lisesi) ve (kız öğretmen okulu) arasında çay partileri yapılırdı. Hem de Çelik Palas otelinin balo salonunda!. Hem çalar hem dans ederdik.. Muhteşem yemekler yenir ve uludağ gazozu ile mest olunur hatta her çay partisi bir başkasına aşık olunurdu..

Ben bu unutulmayacak güzellikteki çay partilerinde adı “A” ile başlayan bir flört bulma çabası içinde nice sivilceli Ali' lere Ahmet'lere kur yaptım.. affet Allahım!!. Hani bir şiir okuma uğruna! 

 Sonunda adı Akın olan ve yandan bakınca öbür tarafı görmenin mümkün olmadığı bir profile sahip olan bir (BAL) ı ağıma düşürdüm!! Hayır kötü bir niyetim varsa nâmerdim. Sırf bir şiir okuma uğruna. Gerçekten!. O zamanlar öyle telefonla falan konuşmak mümkün değildi. Hele de yatılı bir okulda!! Zaten evlerinde telefonları bile olanlar parmak sayısı kadardı. Böyle flört durumlarında ise hafta sonları şehre inildiğinde pastane masalarından göz süzülür ya da karşı - karşı kaldırımlarda hapishane voltasını aratmayacak sayıda git-gel yapılırdı.

Nihayet sömestr sonu karşı davet yapıldı okullar arasında ve bu defa diğer okul bizleri çaya davet etti. 16 yaşımın en şık en şuh haliyle gittim çaya. Kırmızı grapon kâğıdının boyasından dudaklarıma gölgeler bile yaptım!.. ( ah.. ah .. 16 yaşında kızı olan babaların ve de annelerin kulakları çınlasın!!) Yenildi içildi sıra dansa geldi. Daire kloş eteğimle uçar gibi yapılan bir vals sonrası, hafif dönen başımla mikrofonun başına geçtim. Genelde piyanonun başına geçmeme alışık olan arkadaşlarım biraz şaşırdılar ama ben aldırmadım ve A’nın gözlerine baka baka şiiri okumaya başladım...
             Ve, maalesef başlayamadım!. Yani başladım başlamasına.. da, tam olarak hatırlamıyorum ama unuttuğum şiiri dördüncü tekrar başlamamdan sonraydı galiba, vaz geçtim.. Yerime geçtim... Yerin dibine geçtim!

Aslında ne güzel bir şiirdi.. "A" nelerin içindeyse, (aşk-vatan-canan vs. gibi) onları sıralıyordu.. Bursa’daki askeri liseden mezun olan ve çok genç yaşta yaşama veda eden bir arkadaşın, Erdoğan Çokduru’ nun bir şiiriydi..

Artık gözlerine baka baka şiir okumayı düşlediğim A’dan Z’ye hiç kimse yok ama, içinizde adı "A" ile başlayanlar varsa, belki bu şiirin kendileri için yazıldığını ve hatta okunduğunu düşleyebilirler..