Yağmura yakalandıklarında tam sokağın ortasındaydılar.. Farklı kaldırımlarda gidecekleri yönü hesap ediyorlardı. Her ikisi de ayrı ayrı, geri dönme mesafesi ile ulaşmak istedikleri yerin aynı uzaklıkta olduğunu ve yokuştan aşağı daha rahat gidileceğini düşünmüş olmalılar ki.. koyverdiler kendilerini yokuş aşağı..
Yağmur da aynı koşuşturmaya ayak uydurarak hızlanmıştı. Sular birikip sele dönüşmeye başladığında çok geç kaldıklarını anladılar.. keşke yokuş yukarı çıksaydık diye düşündüler yine aynı anda.. Önlerini bile göremiyorlardı.. yağmur itfaiye hortumundan fışkırır gibiydi.. Şaşkın ve çaresiz yanında koşmakta olan kadının kayıp düşmesinden korkan adam elini uzattı tutması için.. Kadın oralı olmayınca da, kolundan tuttu .. tam dirseğinin üstünden.. öyle sıkı tutmuştu ki, kadının canı yanmaya başladı ama itiraz etmedi. Hemen köşedeki bir bankanın atm sinin köşesine sığınmak istediler. Kendilerinden önce köşeye sinen bir kişi kararlı olarak kendini suyun içine atıp koşmaya başlayınca onlara açılan tek kişilik boşluğa sıkıştılar..
Kadının başı adamın göğüs hizasındaydı kalbinin atışındaki ritim, kendi yüreği ile senkop yapıyordu kısa bir süre geçince başını büyük bir teslimiyetle o göğse dayadı ve bir orkestranın ritmini dinlemeye başladı...
Montunun kapüşonundan bardak bardak sular akarken koynuna, adam çenesini tutup kaldırdı eğildi ve hiç beklemeden dudaklarından öptü... sonra bir daha.. sonra zaten tek bedenlik yerde iki beden durduklarından, daha fazla sarılmalarına imkân vermedi mekân.. Aman allahım diye düşündü kadın... sokakta öpüştük iyi mi? Allahtan tek bir allahın kulunun kendilerini görmesi mümkün değildi.. yağmur hızını alamamıştı henüz..
Yapışık gibi durdukları yerde ayaklarına eğilip bakamayacakları kadar dardı bulundukları alan.. o nedenle dizlerinden tüm bedenlerine doğru dağılmakta olan sıcaklığın nedenini pek anlayamadılar.. Sokakta öpüşüyorum diye düşünüyordu kadın hiç durmadan..
Halbuki bunu yapanı ilk gördüğünde ne kadar şaşırdığını ve ayıpladığını hiç unutmamıştı. Üstelik yurt dışındaydı.. ve herkes her zaman aynı işi yapabiliyordu.. kimsenin de ilgisini çektiği yoktu ve seyreden tek kişinin kendisi olduğunu fark edip kendi adına utanmıştı!..
Ama şimdi duyduğu hissin utanmayla yakından uzaktan bir ilgisi yoktu.. İçinden çıkan, ve o güne kadar varlığından bile habersiz olduğu bir yılan, onu bacaklarından boynuna doğru ilmek ilmek düğümleyip boğmaktaydı..
Yine de gözlerini açmamıştı.. sımsıkı kapalı bir haldeyken göz kapakları, dudakları üzerindeki o kadife gibi yumuşak sıcaklığın bedenine hükmedişine izin veriyordu..Ve hiç ara vermeden sokağın köşesinde, sanki yıllardır tanıdığını düşündüğü ama ilk defa gördüğü bir adamla öpüşüyordu!..
Sırılsıklam olmuşlardı.. üstlerinde kuru olan, kuru kalan hiç bir yerleri yoktu.. Tıpkı yağmurun şiddetine ve coşkusuna meydan okuyan cengâverler gibi ağır ve kararlı adımlarla
yürüyerek tam caddeye çıkmışlardı ki, onlarla dalga geçer gibi duruverdi yağmur.. Sanki sırf öpüşmelerine, bu unutulamayacak coşkuyu yaşamalarına sebep olmak istemişti.. sonra da.... durmuştu!..
Ne yapacağına tam karar veremeden kolunu hâlâ sıkı sıkı tutmakta olan adamdan kurtarmak için, kuvvetlice silkeledi o kendini coşturan kolu.. ve kolunu o kadar hızlı vurdu ki komodine!!.. can acısı ile bağırarak uyanıp yataktan fırlaması bir oldu!..
Ter içindeydi.. sırılsıklam olmuştu terden..
ve dışarıda bardaktan boşanırcasına yağmur yağıyordu..
6 yorum:
Ben bu filmi biliyorum gibi ben bu rüyayı biliyorum, bu anı, bu duyguyu, bu coşkuyu, yağmuru...
İlk okuduğumda rüya mı gerçek mi ayıramadığım, rüyaysa ne kadar gerçek diye düşündüğüm, gerçekse iyi ki rüya değil diye dua edebileceğim bir anlatım...
Bunca zaman sonra gerçek mi düş mü olsa hala yorumsuz kaldığım...
Tek bildiğim Mamy'im her okuduğumda ilk günki gibi etkileniyorum ve bu muhteşem duyguları yaşayabilen yaşatabilen her insanı coşkuyla selamlıyorum.
Bu yazıya yorum yapacağını biliyordum Nihan.. Ama bu kadar net ve dürüst bir yorum inan aklıma gelmemişti.. Blogcuda 2-3 yıl süreyle tanıdığım ve sonra tanıştığım onca muhteşem dostlarımı, bu Bloğun açılış tarihi olan eylül 2009 da bulamamış olmanın üzüntüsünü hiç unutamam..
O günden bugüne kadar yazdığım tüm yazıların sayfa düzenlemesini yaparken bazılarını ufak rötuşlarla yeniden yayınlamaya karar verdim.. 2012 de yayınladığımda 56 yorum yapılmış!! Yazıyı taşırken, ilk yorum Nihan'dan gelir diye düşünmüştüm.. Beni yine yanıltmadığın için teşekkür ederim :)))
Rüya olabileceğini hiç aklıma gelmeden okudum.Artık aşka dair o kadar az şeyler var ki etrafımızda ya da var olanlar aşkdan o kadar uzaktalar ki sığ geliyor; tatsız bir çörek gibi ağzının içinde büyüyor büyüyor da yutamıyor ama tüküremiyorsun da :))
Hayatta olmaz, yapmam, yaşamam, yaşayamam dediğimiz neler varsa hepsi birbir sıralanır önümüzde sabırla bekler birbirini :) Öyle korkarım ki büyük konuşmaktan ve hatta düşünmekten bile! Bilirim yaşarken an ve an nerede, ne zaman söylediğim,düşündüğüm,anlamakta zorluk çekip hafif de olsa kınadığım o durumu ! Yapacak birşey yok kabullenip kendini sevmekten öte;ilahi adalet beni o durumun öznesi yapıp baş köşeye koymuş bile :)))
çoban yıldızım.. bitanemmm.. Kimler, nice "olmaz" ları,
"yapamam" ları eklemiştir yaşam sayfasına kim bilir?? İbret alınmasa da!!
Olsun.. bazı rüyalar ve bazı rüya gibi yaşananlar, zaman içinde harmanlanıp, hangisinin gerçek hangisinin rüya olduğunu karıştırdığında, "iyi ki yaşamışım" diyebileceğin rüyalara dönüyor hepsi nasıl olsa..
İfadeleriniz o kadar net, betimlemeler o kadar ayrıntılı ve canlı ki, olayı baştan sona izledim ve de yaşadım sanki. İnsanın içine işleyen, coşturan duyguların düşlerde canlanması bu kadar mı güzel anlatılır? Aynı duyguları hissettirdiniz okuyanlara. Yüreğinize sağlık Gülsen hocam, çok etkilendim, kaleminize sağlık... Sevgilerimle...
Bazı rüyalar, her kim görürse görsün, rüyasında bile görmeye cesaret edemeyen bazı insanları daha çok etkiler Anjelikam.. :))
Yorum Gönder