----- Günah çıkartma..

               Çok sevdiğim bir arkadaşım vardı yıllar önce ben Ankara’da yaşarken o İstanbul’da yaşıyordu.. Beni özlediğini…. Beni merak ettiğini…. Beni rüyasında gördüğünü… hatta bensiz boğazından geçmediğini … söyleyerek, akşam uçağı ile Ankara’ya gelir bende kalır sonra sabahın kör karanlığında yine uçakla istanbula dönerdi.. Sonra bir geldiğinde, o gelip döndüğü uçağın pilotu ile bir yasak aşk yaşadığını anlatmıştı.. O zamanlar “çıkmak” diye bir mefhum olmadığı için ve de evli bir erkekle ilişkisi olan kadının adı direkt olarak “metres” olduğu için… ve de eğer kadın da evli ise o zaman onun adının or.spuya çıkmasına kimse engel olamadığı için bu durumlar son derece gizli yaşanırdı..
            Ben tutucu bir insan değilim.. Yani, ahlak anlayışım pek çoklarına göre farklıdır.. Tek bir konuda hiç değişmeyen, yıllar önce de bugün de, hiç değişmeyen tek katı ahlak kuralım, evli bir kadının bir gönül ilişkisine girmesidir.. Hoş göremem.. aşka son derece saygılı olsam da! Evli bir erkeğe gönül veren bekar kadınlar için bu katı tutumdan kurtarabilirim aklımı.. eğer bir beklenti yoksa, yani kurulu düzeni zedelemeyi amaçlayan bir tutum sergilenmiyorsa ve kişiler gerçekten mutlu bir süreç yaşıyorlarsa, bu sadece onları ilgilendiren bir konudur… diye düşünebilirim...

            Ama maalesef hem arkadaşım hem de aşık olduğu adam evliydi.. Yani benim o arkadaşım için, ahlak dışı kabul ettiğim ahlak anlayışımla çelişkiler yaşadığım ve çok çok mücadele ettiğim yıllardı.. Bir gün yaptığını kabullenemediğimi, aşkına mağlup oluyorsa eğer boşanıp dolu dizgin yaşaması gerektiğini söyleyip “sende hiç izzetinefis yok mu?” diye sormuştum… Bana, “izzetinefsim olmadan yaşayabilirim ama nefesim olmadan yaşayamam o benim nefesim” demişti.. Kısa bir süre sonra uçak düşüp o ilahi aşk yaşadığı pilot ve tüm mürettebat ve de yolcular ölünce, belirtilen ölü sayısına bir kişi daha ekleneceğinden endişelenmiştim.. Ben çok uzun bir süre tedavi gören arkadaşımın hayatından hep endişe ettim.. O seyrine doyum olmayan güzel kadın, insan kılığından çıkmış olarak, ruhsuz ve çirkin bir görüntü sergileyerek ve herkesten kaçıp saklanarak yaşadı..

              Benim hastaneye yatırıldığımı doktor olan kızından duyduğu gece geldi.. Hiç konuşmadan (ki zaten ağzımdaki burnumdaki tüplerle konuşmam imkansızdı) saatlerce konuştuk sanki.. Yemin ederim alt yazı okur gibi gözlerimizden okuduk içimizden geçenleri öylece suskun dururken.. Neredeyse üç senedir birbirimizi görmediğimizi hatırladım..


             Yattığım sedyede saçlarımı avucu ile geriye geriye doğru iterek severken, yavaşça kulağıma  “uçağın düşmesini bekleme” dedi.!.






Beni affetme arkadaşım!