"DAMAR" sorgulaması..

"damar" ın,  bedendeki  kanın veya besleyici sıvıların dolaştığı kanal olduğunu herkes bilir de,  farkında olmadan, hep bambaşka anlamlar içeren cümleler kurmak için kullandığını pek farketmez.

Gerek mermerde gerekse tahta kesitlerinde renk ayrılığını gösteren dalgalanmaya da  damar denir meselâ. Yer altında madenlerin bulunduğu katmanların da adı damardır aynı zamanda.. altın damarı gibi.. veya mecaz olarak yer üstünde  zenginliği temsil eden altın damarını bulmak gibi!!..

"damardan girmek" denir tam anlamı ile bir şeyin etkili olmasını sağlamak ya da belirtmek için..

"damarı tuttu"  der  genelde anneler veya ebeveyn kişiler, evdeki yeni kişilik kazanmaya başlayan minik bir inat için!..Ya da kesinlikle boğa/oğlak burçlarından olanlar için!!

"damarı bozuk"  ise, soyu sülâlesi ve huyu pek muteber olmayanlar için kullanılır genelde..

"damarına basmak"  pek tavsiye edilmeyecek bir eylem olsa da yapılması sadistçe bir zevk verebilir.. :)..

"damarına işlemek"  ise herhangi birisinin veya bir şeyin etkisinin derinliğini anlatmaya yarar.. hasislik damarı - şairlik damarı - şah damarı - eşşek damarı - gibi benzetmeleri çoğaltmak da mümkün..

Bir de ar damarı vardır!

Nerededir?.. veya nerde olması gerekir?.. çatlar mı patlar mı.. donar mı???? Hani ar damarı çatlamış denir ya genelde edebini yitirenlere.. Kimin edebine göredir o yitirildiği düşünülen edep bilen var mı? Kim tartabilir? Ölçü birimi nedir??
İnsan, kendisine yakıştıramadığı davranışlar içinde debelendiğinde bile, ar damarında bir değişiklik olmuyorsa, yani mahcup olduğu anlarda bile yine ve hâlâ ar’ına düşkün bir insan ise,  o zaman, değer verdiklerini  kaybetme korkusudur, ar’dan anladığı, arsız zannedilme riskini bile göze alarak..
Arsız tabiri, herkesçe bilinen, bulduğu ile yetinmeyen, gözü aç, belki yüreği de aç olan ve  insanları rahatlıkla rahatsız edebilen tipler için kullanılır genelde..

Amma ve fakat.. benim için, o arsız ile benim anladığım ar’sız çok farklı.. Bir insanı sevmek, aşık olmak, hayranlık ötesi esir etmek gönlü … kişiyi ne arsız ne de ar’sız eder bence..

Ama ben pek çok kriterlere göre cemiyetin farklı bölümlerince ar damarı çatlamış bir kadınım.. ayrıca taşra kökenli insanlar nezdinde de arsız bir kadın  olabilirim!!.. Çünki,  ne aile terbiyeme hele hele ne de mesleğime, hiç yakışmasa da,  ağzı bozuk bir kadınım ben.. çok ama çok rahatlıkla, hak edene anında hürmetlerimi sunuveririm..
Yüzü kızaran insanlara (hem de bu devirde) hayranımdır meselâ.. Her ne kadar bunun ten rengi ile ilgili olduğunu bilsem de, (esmerlerin avantajıdır bir yerde bu) yetiştirilmenin ve karakterin de katkısı olduğunu biliyorum..
Bugüne kadar benim de yüzüm çok çok nadir olarak kızarmıştır..  ya, hiç hak etmediğimi düşündüğüm bir iltifat edildiğinde,   ya da.. yanında çok ender olarak sessiz kaldığım bir insanın bana bakan gözlerindeki titreşimleri gördüğümde!.  
Ancak, hak ettiğine inandığım insana, lâyık olduğu kesin benzetmeleri yaptığımda,  asla … değil kızarmak pembeleşmez bile yanaklarım!..


OF...offf! .. Aslında damarı sorgulamak değildi anlatmak istediğim yazıma başlarken,  aklıma geldi yazıverdim .. Sizler tanıdız beni artık... lâfı uzatırım genelde taş-gedik ilişkisinin hakkını verebilmek için!! 

Ne çok şeyi sorguluyorum şu son günlerde anlatamam… Hâlâ neden yaşadığımın sorgulaması da var içlerinde meselâ, örneğin, temsil!!!..:)  
Sonra sıraya girmek için yarışan onlarca soru… Hoş bir şey değil gayet tabii. Hele de benim gibi pozitif enerji yüklü, çoşkusu abartılı bir insan için… Hele hele aşkı kutsal bir emanet gibi, tanrının sevdiği kullarına verdiği en büyük lutuf gibi algılayan ve saklayan bir insan için… ve yaşamın her anından zevk alan, bir gönlü hoş tutmanın, bir ibadetle eş değer olduğunu söyleyen ve yazan bir insan için…Yani benim için!.. Ne kadar saçma görülebilecek bir sorgulama.. Kendimi gereksiz ve çaresiz gördüğüm için değil bu. Gereksiz görülebileceğim günleri görmemek için!.. Hafızalarda kimine göre arsız kimine göre ar’sız bir kadın olarak yer etmemek için.. Adına her ne denirse densin .. yaşlılık psikolojisi mi.. terk edilme korkusu mu… yalnızlıktan bıkış mı… tek başına olmanın bir anlamda  ne b.ktan bir şey olduğunu sonunda anlamak mı???
bilemem!


Sanki, rayların ritminde sallanarak, çığlık gibi düdüğünü öttürüp giden bir trenin, yılan gibi kıvrıla kıvrıla kavşaklardan dönüp uzaklaşmasını izler gibi, yaşama zevkimin tüm cazibesi ile o trende  gittiğini seyretmekteyim bir dağın tepesinden.. Ve babamı hatırlıyorum.. "dağın ardı" derdi ebedi yolculuk için.. Anlamazdık .. bakardık yüzüne  beş meraklı çocuk!.. anlatırdı..  

"Bir adamın yolu bir köye düşmüş bir gün.. tarlaların içinden geçerken, köyde  mezarlık olmadığı dikkatini çekmiş.Akşam köyün kahvesinde çayını içerken "mezarlık nerdedir?"  diye sormuş.. Köyün en yaşlısı "bu köyde ölen olmaz ağam demiş.. sırası gelen kalkıp şu dağın ardına gider gözden kaybolur bir daha da onu gören olmaz" diye cevaplamış.. Adam şaşırmış ama çok da sevinmiş.. oh ne alâ.. ölüm yoksa o zaman ben bu köye yerleşirim diye düşünmüş ama işini sağlam tutmak için  "iyi de o dağın ardına gitmek istemezse insan ne olur?"  diye yinelemiş sorusunu.. "Yok beyim kimse zorlamaz o gideni canı isteyen kalkıp gider" demiş köyün yaşlı bilgesi..
Ve böylece, bizim yolcu köye yerleşmiş.. gel zaman git zaman... köye yaptığı hizmetler dillere destan olmuş.. O da, nasıl olsa ölüm yok diye düşünür mutlu olurmuş!!
Aradan uzuuun yıllar geçmiş bir gün ektiği fidanların orman haline gelen ağaçları arasında dolaşırken dağın ardından batan güneşe takılmış gözü.  bir el görür gibi olmuş kendisini çağıran! ve başlamış dağa doğru yürümeye.. civardaki köylüler koşup gelmişler yanına.. "ağam nereye.." diye sormuşlar telâşla.. "bir gidip bakayım dağın ardına" demiş adam, "şu bana gel diye el sallayan kimdir? "  ve...  dağın ardında  gözden kaybolmuş..

**
Biraz önce neredeyse 5 aydır omuzumdaki sorun nedeniyle yapamadığım bir şeyi yapmak istedim. Piyanomun kapağını açıp oturdum. Kulaklarıma  üşüşen melodiler, besteye dönüşmek için tuşlara aktarılmayı sabırsızca beklerken; 
kol, verdiğim komutları dinlemeyince, ısrardan vazgeçtim ..usulca, sanki biri duyacakmış gibi, "iyi ki şimdi çalmaya başlayamadım" dedim. "Yoksa fildişinize zarar verirdi gözümde biriken.. damladığı yeri sarartır bilirim.. "..


Kapağını kapatırken de, ..  bu kapatışı tanıyorum ben diye geçirdim içimden.. Oysa,  sadece bir besteye acıkmıştı yeniden yüreğim!

Olmadı. Belki bir gün, ..  de diyemem artık!!