Korugan!..

           İnanın bugüne kadar bu kelimenin ne anlama geldiğini öğrenmek için lügate bakmadım.. Yani benim anladığım, kabul ettiğim anlamın haricinde bir şeyler yazıyor olsa da, ben onu yine kendi lügatimdeki kabul ettiğim anlamıyla kullanacağım..


          Korugan, benim lügatimde, yaşamımda sıkça sığındığım in’lerime verdiğim bir ad.. Kapısı bacası olmayan.. Karşımdaki güzellikleri görebildiğim, ancak içine sığındığım karanlıkta farkedilmediğim bir kuytu!!..  
Canıma her okunduğunda.. Masum beklentilerime her limon sıkıldığında!..
Hani çocukken anne babaya küstüğünde, veya bir yaramazlık yapıp saklandığında, bir masa örtüsünün altında kimsenin görüp bulamayacağına inanman gibi girip saklandığın!

         Yapacağım telâfisi güç pek çok hatalardan beni kurtaran kararları aldığım, veya şuuraltıma bir tiz sinyal sesi gibi kimsenin duymadığı köpek düdüğü misali bir tehlike sinyali gönderilmeye başlandığında… Ya da tahammül mülkünü yıkan Han’ların gölgelerini bile görmek istemediğimde saklandığım bir 'in'!
Çekebilme cesaretine ve de hakkına sahip olduğum tüm FİŞ' lerin tamamını çekip, kendimi dış dünyadan soyutladığım anları yaşadığım yerdir Korugan!..
Kendimle daima barışıkMIŞIM gibi yaşayabilmem için, kendimle en büyük kavgaları ettiğim yerdir yüreğimdeki köhne oda..  

Hani şairin dediği gibi, “beliren her su kenarında..” .. veya benim dediğim gibi, sisli her dağın yamacına kurduğum!!



Bir gün kulağınıza uzaklardan bir piyano sesi gelirse…  ve tuş sesleri arasından falsolar ulaşırsa kulağınıza… bilin ki, o sesler, Eros'un olmayacak duaya ettiği “amin”i yıkan çekiç sesidir.