VENEDİK.. İtalya!

Venedik'te güneş sabah o6.da doğuyor..
Ben seyredebildiğimde bu haldeydi..

Venedik Kalesi..
Venedik, görünüşe göre Kuzey İtalyalıların
568 yılındaki işgalinden sonra doğmuş ve
118 adet iç lagün oluşturmuş.
Adriyatik denizi boyunca uzanan ve
bataklıklı venedik Atol gölü üzerinde kurulan
Venedik, Veneto bölgesinin başkentidir.
Venedik Cumhuriyetinin başkenti olmasının yanı sıra,
"Dominant" olarak da bilinmekte.
Şehrin merkezi olarak kabul edilen St. Marco Meydanı,
dünyanın en güzel meydanlarından biri.
Basilica - Ducal sarayı - tarihi saat kulesi -
 şehrin sembolü olan "rialto" köprüleri
ve tabii ki akla ilk gelen gondolları ile
Venedik gerçekten görülmeye değer bir şehir..

Sabah günün ilk ışıkları yükselirken
gemimize yaklaşan bir bot,
 yakalarımıza yapıştırılan 10 numarayı kontrol edip
 ellerimizdeki gemimize giriş kartlarımıza
ellerindeki cep feneri gibi bir aletle dokunarak
o karttan tüm sicilimizin ve fotoğraflarımızın görüntülendiği ekrana bakarak kontrol edip, (bana kibarca gözlüğümü çıkatmam işaret edildi) ondan sonra bota binmemizi sağladılar ve aldıkları yolcuları gondolların olduğu iskelede indirdiler. Akşam oradan 17 30 da bizi alıp gemiye götürecekler.. Bindin bindin.. Binemedin???

Hiç bir Venedik'li kendisini İtalyan kabul etmez,
ama italyanları Venedik'li olarak kabul edermiş..
Aklıma kendini Türkiyeli kabul edenler geldi birden.
İster misin dedim kendi kendime,
Konya havzasında bataklığa dönüştürülen
Tuz gölü üstüne bir t/ayyıbistan cumhuriyeti kurulsun..
dü -Dükler Sarayının da aynısı inşa edilip
otursunlar kalkmamacasına!!.Neyse en iyisi çenemi tutmak ve bu doğa güzelliğinin
görüntüleri ile ve Venediğin olmazsa olmazı,
gondol gezintileri ile sizleri baş başa bırakmak..
Arada dayanamayıp limon sıkarsam keyfinize
hoş görüle!! :))

Ünlü olmakta yerden göğe kadar haklı olan

St. Marco Meydanı

ve

BASİLİCA

DUCAL (dükler) SARAYI

Şehrin kuşbakışı seyredildiği saat kulesi..

asansörle çıkılan ünlü saat kulesinden

St. Marco Meydanı görüntüsü..

ve saat kulesinin tepesinden seyredilen adalar..

Bir hayli zor binilip inildiği ve dudak uçuklatacak kadar
pahalı olduğu halde..
ünlü dedeleri Venedik Tacirlerinden aldıkları genlerle,
oraya kadar giden her insanın sokakta oturup(!) pizza yese de,
gondola bineceğini biliyor gondolcular!!

 

Şehrin hiç bir yerinde bir karış bile toprak yok..
Öyle olduğu halde her evin bir zamanlar üst kat olan
ve sulara gömüle gömüle
günümüzde giriş katı haline gelen tüm balkonlarından
çiçekler sarkmakta..
İstanbul'daki yağmur ve fırtına nedeniyle
balkonumdaki çiçek yapraklarının,
balkonuna düştüğünden şikayetçi olan 
alt kat komşum geldi aklıma.. 
Rüzgâr, saksıyı da uçuracak kadar
kuvvetli esebilir belki! :))

herkes manzaranın mükemmelliğinden mi,
yoksa tırstığından mı bilemem sus/pus!!

bu şehre bayıldım ve fakat,

burada yaşamam mümkün değil.

Gondolun bile zor geçtiği köprülerin altlarındaki

suyun aksini seyretmeye doyamasam da..

BURAĞIN OBJEKTİFİNDEN

araba park eder gibi kapı önlerine,

gondollarını da bağlayabiliyorlar..

Belediye Sarayı

Hande'nin gözlerindeki sonsuz hayranlık

ve saçlarındaki güneşin coşkusu..

St. Marko meydanında içtiğinize                  yediğinize,devamlı olarak canlı müzik yapan  muhteşem konser ücreti de ekleniyor.. Yani bir bardak çay 35 törkiş lira ..

Bundan sonra ülkemde turist kazıklayan esnafa asla kızmamaya karalıyım!! Bu arada meydanda hiç aç kuş kalmadığını da eklemeliyim..

Altta,  "ahlar/vahlar köprüsü.."

Dükalar Sarayı ile hapishane bağlantısını sağlayan

17. yüzyıl köprüsü...

Halk dilinde kullanılan adıyla "Ahlar, vahlar köprüsü".

Rivayete göre hapishaneye giden mahkûmlar

Venedik'in o muhteşem manzarasını

en son buradan geçerken görürler ve "ah,vah" çekerlermiş.

Meşhur Kasanova'nın da hapishaneden

bu köprüyü kullanarak kaçtığı söyleniyor. 

Bu köprüden geçip aşağıdaki iki sütunun arasından

San Marko Meydanı'na (Saint Mark's Square) götürülüp

orada idam ediliyormuş suçlular.

O nedenle Venedik'te iki sütun arasından geçmenin

uğursuzluk getirdiğine inanılıyormuş.

uzaktan gelmişim yorgunum hancı...

Yorgun ne kelime,

geberiyorum ayaklarımın ağrısından

üstelik karnım da aç..

Yol uzun..

Restoranlar ateşşşşşş!!

Pizzalar ise bir şaheser

olunca!!!

Beşimizin yediğinin 10 katını da gondola verince..

:))

(İmge'nin şaşkınlığı görülmeye değerdi..)

Şimdi biraz alışveriş zamanı..

ufak hediyelik eşyalar satan dükkanları talan etmeye kararlıyız..

Karnımız da doydu!!

Aklım o şahane brandide, ve limon liköründe.. :))

İşte aklımın kaldığı ikinci yer!.. Burası değil, Aşağıdaki!! :))

Vivaldi'nin conçertosu..

Hem de bir virtuosi tarafından. Gerçekten aklım kaldı..

Yukarı mağazada da,

dünürüm pek bir şey bırakmadı geriye zannederim..

Buranın da sadece sayfamda adı kaldı :(

Bitmeyecek bir teşekkür sarılması..

Biraz çaya benziyordu burada içtiğim..

Ağacı olan tek yer olduğu için ayrıcalıklı bir çay bahçesi!!

Paslı kapılarına, sıvaları dökülmüş duvarlarına

ve her yanları suyla kaplı olmasına rağmen

etrafta bir nebze kötü çağrışımlar yapan koku duymak

mümkün değil..

Dönüş için toplanmaya başladı herkes..

100 kişilik gruplar halinde geldiğimiz botlarla

gemimize dönmek üzere bekliyoruz..

Ellerimiz kollarımız dolu,

ceplerimiz boş olarak,

içinde bir tek motorlu taşıtın olmadığı

bu şiir gibi şehirden,  Venedik'ten ayrılıyoruz..

şehre, güvertelerden bir kere de

 gün batımında bakıp,

görüntüyü hafızama kazıyorum.

korsan gemisi havasına bürünmüş

büyük bir yelkenlinin de

balayı gemisi olduğunu öğreniyorum bu arada..

Bunlar da benim objektifime takılanlar..

Sanki bir yağlıboya tablo gibi!

Bu güzel nazla süzülen yelkenlinin

bana neden hüzün verdiğini bir anlayabilsem.

Kamaramın balkonundan
Venedik'e Hoşça kal diyorum..